‘ती’ – १९

नोकरी बदलून मी नविन ठिकाणी रुजू झाले आणि पहिल्याच दिवशी माझा सहकारी खूप चिंतेत दिसला. दक्षिण भारतीय होता तो. मी घाबरतच विचारले तेव्हा कळले की त्याच्या बायकेची उद्या ‘बायोप्सी टेस्ट’ आहे. त्यात काही असामान्य निष्कर्ष निघू नयेत या विवंचनेत तो होता. मी त्याला थोडा धीर देण्याचा प्रयत्न केला. पण समोर येऊन ठेपलेल्या संकटाची जणू त्याला चाहूल लागली होती.

पुढचे दोन दिवस तो सुट्टीवर होता. सोमवारी तो आला तेव्हा त्याला बघून काय ते कळून गेले. त्याच्या बायकोचे स्तनाच्या कर्करोगाचे निदान पक्के झाले होते. दोन लहान मुली – मोठी आठ वर्षांची तर धाकटी दोन – सव्वा दोन. दर दिवशी ‘ती’च्या निरनिराळ्या चाचण्या होत होत्या. तिचा कर्करोग जास्त पसरल्यामुळे ऑपरेशनच्या आधी किमोथेरपी देऊन तो आटोक्यात ठेवण्याचा निर्णय झाला होता. रोज काहीतरी नविन कळत होते. हळूहळू त्याला मिळणारा इडली-सांबर, दही-भाताचा डब्बा कमी होत गेला. तिच्या मुलींचे हाल होऊ लागले. तो सांगत होता,”माझी मोठी मुलगी एकदम सामंजस्याने वागू लागली आहे. छोटीला काही कळत नाही. ती आई मिळत नसल्याने जास्त हट्टी होतेय.” मुलींकडे लक्ष देण्याकरिता तिच्या आईला भारतातून बोलवून घेतले होते. अचानक आणि अशा परिस्थिती आलेली तिची आई भांबावून गेली होती. मनाची तयारी नसलेल्यांना परदेशात तसाही मोठा सांस्कृतिक धक्का बसतोच.

तो सांगत होता,”ती खूप विचलीत झाली. ‘ती’ चे कमरे एवढे केस, तिच्या उपचारांकरिता कापून बॉयकट केला. तिचे लहानपणापासूनचे लांब केस होते. अजून काय काय बघावे लागणार देवाला माहित?” जणू काही तो धक्का ‘ती’ला आजारा एवढाच वेदनादायी होता. मला त्यामागचे गांभीर्य लक्षात आले. वरकरणी छोटी वाटणारी बाब, केवढी शल्य ठरु शकते.

काहीशा रुढिवादी पार्श्वभूमीत वाढलेल्या ती’ च्या साठी परदेशात येणे हेच ‘मोठे आव्हान होते. इथे रुळते न रुळते तोच नियतीने जीवघेणा सारिपट मांडला होता. ‘ती’ची या रोगाशी झुंज सुरु होती, उपचार चालू होते. शस्त्रक्रियाही झाली ते कळले होते. प्रचंड तणाव, उद्या काय होईल याची धाकधुक, आपण यातून जगू का, जगलोच तर अजूण किती काळ जगू ही शंका?, नाही तरुन गेलो तर पुढे? कसलीच शाश्वती नाही. ‘ती’ च्या आजारपणात तिच्यासहित सगळा संसार होरपळून निघाला होता.

नंतर मी ती नोकरी सोडली. ते पुन्हा भारतात परतले. ‘ती’ चा विचार अधूनमधून मनात येत होता. आज त्याच्याकडे ‘ती’ ची घाबरतच चौकशी केली. आणि तिची प्रगती कळली. ‘ती’ कर्करोगरुपी संकटावर विजय मिळवून सुखरुप बाहेर पडली होती.

‘ती’ ला मी कधीच भेटले नाही, पाहिले नाही. पण तरी तिच्याकरिता देवाचा आशिर्वाद मागितला होता, प्रार्थना केली होती. आज ‘ती’ पूर्ण बरी आहे हे जाणून फार बरं वाटतेय! ‘ती’ अशीच सशक्त व निरोगी राहवी हेच अभिष्ट चिंतन…!

************

‘ती’ शृंखला –

‘ती’ – १८
‘ती’ – १७
‘ती’ – १६
‘ती’ – १५
‘ती’ – १४
‘ती’ – १३
‘ती’ – १२
‘ती’ – ११
‘ती’ – १०
‘ती’ – ९
‘ती’ – ८
‘ती’ – ७
‘ती’ – ६
‘ती’ – ५
‘ती’ – ४
‘ती’ – ३
‘ती’ – २
‘ती’ – १